|
吕光的军队见年老体衰的龟兹国王亲自出城督战,一时都愣住了。霎时,两军对峙,像一座爆发前的火山。几分钟之后,喊声震天,兵器的撞击声不绝于耳,人马纷纷倒地,血光冲天,尸横遍野。最后,如洪水猛兽般的吕光大军占了上风,国王白纯在混战中被杀。 แม่ทัพหลวี่กวาง เห็นกษัตริย์แคว้านกุฉาที่ชราและอ่อนแอ ทรงออกศึกสู้รบด้วยพระองค์เองก็ตกตะลึงชั่วขณะ กองทัพทั้งสองฝ่ายตั้งประจันหน้ากันเหมือนภูเขาไฟร้อนที่แรงพร้อมที่จะประทุ เพียงไม่กี่อึดใจ ครั้นแล้วเสียงโห่ร้องกึกก้องสนั่นฟ้า เสียงปะทะของศาสตราวุธดังไม่ขาดหู คนและม้าล้มระเนระนาด กลิ่งคาวเลือดคลุ้งไปทั่วปฐพี ซากศพเกลื่อนกลาด การสู้รบของทัพแม่ทัพกลวี่กวางเสมือนสายน้ำที่ไหลเชี่ยวกรากและสัตว์ดุร้าย ทรงพลังจึงได้เปรียบ ในทีสุดกษัตริย์ไป่ฉุนก็ทรงสิ้นพระชนม์ระหว่างการสู้รบ
|
|
吕光的部队占领了王城,吕光骑在马上威风凛凛地进城。鸠摩罗什被吕光的将士押者去见吕光。 หน่วยทหารของแม่ทัพกลวี่กวางยึดครองแคว้นกุฉา หลวี่กวางขี่ม้าเข้าเมืองอย่างองอาจน่าเกรงขาม ท่านกุมารชีพถูกทหารคุมตัวเข้าพบแม่ทัพหลวี่กวางทันทีที่มาถึง
|
|
吕光立白震为新国王。这位奸佞的小人终于如愿以偿,当起了傀儡。为了感恩,白震在王宫大开宴会,奴才般地向吕光几敬酒。吕光根本不把白震放在眼里,他肆无忌惮地吃喝玩乐,放纵他的部队在城里到处搜刮、掠夺。 แม่ทัพหลวี่กวาง แต่งตั้งไปเจิ้น (พระอนุชาของกษัตริย์ไปฉุน) เป็นกษัตริย์องค์ใหม่ คนชั่วช้าทรยศชาติผู้นี้ได้เป็นกษัตริย์สมดังหวัง แต่เป็นเพียงหุ่นเชิด เพื่อแสดงการตอบแทนกษัตริย์ไป่เจิ้นจึงจัดงานเลี้ยงขึ้นในวังอย่างใหญ่โต ยกสุราให้แม่ทัพหลวี่กวางเหมือนข้าทาสนอบน้อมเจ้านาย ส่วนแม่ทัพหลวี่กวางนั้นไม่เห็นกษัตริย์ไป่เจิ้นอยู่ในสายตาแม้แต่น้อยเขา กินดื่มเที่ยวเล่น ทำตัวตามใจชอบอย่างไม่เกรงกลัวใคร ทั้งยังปล่อยให้ทหารในกองทัพกำเริบเที่ยวปล้นสะดมทรัพย์สินของชาวบ้านทุก แห่งหน
|
|
寡廉鲜耻的吕光居然命人将白纯的女儿带来陪伴他。长公主冷若冰霜的脸上,一股凛然不可侵犯的气概,是那么典雅、端庄、高贵。她容颜美丽,体态婀娜,如玉的 皮肤细腻洁白。吕光只觉得眼前一亮,情不自禁地赞叹:“真是国色天香,旷世佳人呢!” คนไร้ยางอายอย่างแม่ทัพหลวี่กวางให้ทหารไปนำตัวองค์หญิงจั่ง (พระธิดาของกษัตริย์ไป่ฉุน) มาเป็นเพื่อนดื่มสุรา องค์หญิงมีสีหน้าเย็นชา บุคลิกสง่างามน่าเกรงขามงดงามสูงส่ง เรือนร่างก็ช่างชดช้อย ผิวพรรณขาวเนียนหมดจด แม่ทัพหลวี่กวางตกตะลึง ดวงตาเป็นประกาย อุทานออกมา “สวยดั่งบุปผาชาติ งามดังนางฟ้าเป็นหนึ่งไม่มีสองจริงๆ”
|
|
鸠摩罗什被带进宫去见吕光。吕光原以为鸠摩罗什是一位**老人,及至见了,竟如此年轻。他想不到鸠摩罗什这样年轻就会有如此大的声望。罗什见了吕光,双目微闭,双手合十,不卑不亢地回答吕光的询问,沉静得像 一泓池水。吕光的心情却非常复杂。ท่าน กุมารชีพ ถูกนำตัวเข้าพบแม่ทัพหลวี่กวาง แม่ทัพหลวี่กวางคิดว่ากุมารชีพคงเป็นคนแก่อายุเจ็ดสิบขึ้น เมื่อได้เห็นตัวจริง คิดไม่ถึงว่าอายุยังเยาว์ก็มีชื่อเสียงเกียรติคุณถึงเพียงนี้ ท่านกุมารชีพหรี่ตาเล็กน้อย พนมมือทำความเคารพ ตอบคำถามของแม่ทัพหลวี่กวางอย่างไม่สะทกสะท้านไม่เย่อหยิ่ง สีหน้าท่าทีสงบราวกับบ่อน้ำนิ่ง ส่วนจิตใจของแม่ทัพกลับตื่นเต้นสับสนอย่างบอกไม่ถูก
|
|
入夜,吕光越想越气:“皇上命我率领七万五千大军长途出征,就为了这么个小子?”想起这几个月来风餐露宿的辛苦和流血战场的厮杀,憋了一肚子的或,心里烦躁不安。他想报复鸠摩罗什,却又不能伤害他的身体。于是他想起了美貌的长公主,决心来一次恶作剧。 แม่ทัพหลวี่กวาง ยิ่งคิดยิ่งโกรธเคือง “เพียงเพื่อพระสงฆ์น้อยๆรูปนี้ ทำให้ต้องนำไพร่พล 75,000คน ตรากตรำทำศึกยาวไกลถึงเพียงนี้หรือ” หวนคิดว่าหลายเดือนมานี้ต้องทนลำบากนอนกลางดินกินกลางทราย ยิ่งคิดยิ่งบันดาลโทสะว้าวุ่นใจเป็นอย่างยิ่ง จึงคิดจะกลั่นแกล้งท่านกุมารชีพแต่ทำร้ายร่างกายท่านไม่ได้ ก็หวนคิดถึงองค์หญิงจั่งผู้เลอโฉมขึ้นมาทันที ตัดสินใจจะกลั่นแกล้งทำลายชื่อเสียงของท่านกุมารชีพ
|
|
计谋已定,心中的烦恼立即烟消云散。他开心地喝起酒来。喝了一会,突然叫道:“来人!”一士兵立刻走进来:“将军,有何吩咐?”吕光兴奋地说道:“快把鸠摩罗什带来!”士兵回答:“是!” เมื่อมีกลอุบายที่จะกลั่นแกล้ง จิตที่ว้าวุ่นกลัดกลุ้มก็จางหายไปทันที ร่ำสุราต่อไปอย่างสบายอารมณ์ สักครู่ก็เรียกทหารไปนิมนต์ท่านกุมารชีพเข้ามาพบในห้อง
|
|
鸠摩罗什被带了进来,仍是那样平静如水。吕光大笑一阵之后,说:“听说你是舍利弗再世。既如此,就应该娶妻生子,传法种于后代。”罗什忙说:“出家人当 严守戒律,怎能娶妻生子呢?”吕光哈哈大笑:“我已经给你物色了一位绝代佳人,把长公主嫁给你,你看怎么样?”鸠摩罗什知道吕光在逼迫他,仍坚决加以拒 绝。 ท่านกุมารชีพ ยังคงมีสีหน้าเยือกเย็นสงบเรียบดังผิวน้ำ แม่ทัพหลวี่กวางหัวเราะเสียงดังพูดว่า “ว่ากันว่าท่านคือพระสารีบุตรกลับชาติมาเกิด ถ้าเช่นนั้นท่านก็ต้องแต่งงานมีบุตรจะได้มีธรรมทายาทสืบทอดต่อไป” ท่านกุมารชีพรีบตอบว่า “ผู้ออกบวชต้องเคร่งครัดต่อกฎวินัย จะแต่งงามมีบุตรได้อย่างไร” แม่ทัพหลวี่กวางหัวเราะอย่างสนุกสนาน “ข้าพเจ้าได้เสาะหาสาวงาม งดงามอย่างไม่มีใครเปรียบ จะให้องค์หญิงจั่งสมรสกับท่าน ท่านจะว่าอย่างไร” ท่านกุมารชีพทราบดีว่าแม่ทัพหลวี่กวางกำลังบีบคั่นท่าน จึงยืนกรานปฏิเสธอย่างแข็งขันเด็ดขาด
|
|
吕光冷笑一阵,嘲弄地说:“我听人说‘一个有道德的人,他的的德行不应该超过他的父亲。’你的父亲可以还俗娶妻,你有什么不可以呢?”吕光想:“料你也难以逃脱我的手心。”于是,他缓了缓口气,说:“好吧,我现在也不强迫你,你回去好好想想吧。” แม่ทัพหลวี่กวางหัวเราะเยาะครู่หนึ่ง พูดอย่างเย้ยหยันว่า “ได้ยินคนบอกว่า ผู้ทรงคุณธรรมนั้น ไม่ควรมีคุณธรรมสูงเกินบิดาตน บิดาของท่านยังสามารถลาสิกขาบทได้ท่านมีอะไรจะทำไม่ได้เล่า” หลวี่กวางครุ่นคิดอยู่ในใจว่า “คาดว่าท่านคงยากที่จะหลุดพ้นเงื้อมมือข้าพเจ้า” ครั้นแล้ว เขาค่อยๆพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงว่า “เอาละ ข้าพเจ้าจะไม่บีบคั้นท่านเดี๋ยวนี้ ท่านกลับไปตรึกตรองดูเถอะ”
|
|
过了几天,吕光派人到枷蓝寺请鸠摩罗什进宫参加晚宴。罗什被带进宫,吕光大笑着请他喝酒。鸠摩罗什哪肯破戒?吕光就命人强行灌酒。见罗什被灌,吕光放声大笑道:“哈哈哈!这不就得了吗?酒可是好东西呀!哪有男人不会喝酒的呢?”
หลังจากนั้นไม่กี่วัน แม่ทัพหลวี่กวางก็ให้ทหารไปนิมนต์ท่านกุมารชีพ ที่วัดเจียหลันเข้ามาร่วมงานเลื้ยงในวัง เมื่อท่านกุมารชีพมาถึง แม่ทัพหลวี่หัวเราะเสียงดังและเชื้อเชิญให้ร่วมดื่มสุรา ท่านกุมารชีพย่อมไม่ยอมละเมิดกฎวินัยแน่ แม่ทัพหลวีกวางก็ให้ทหารกรอกเหล้าบังคับให้ดื่ม แม่ทัพเห็นภาพที่ท่านกุมารชีพถูกทหารกรอกเหล้าก็หัวเราะอย่างดีอกดีใจ “ฮา ฮา ฮา นี่ก็ดื่มได้แล้วมิใช่หรือ สุราเมรัยเป็นของดีจริงๆนะ มีที่ไหนกันที่ผู้ชายดื่มสุราไม่เป็น”
|
|
酒的味道,使从未接触过酒的鸠摩罗什难受极了。接着姜飞将军也来向罗什“敬酒”,诸将们不容分说,一个接一个地把酒从罗什口中灌下去。罗什只感到头痛欲裂,眼前金星只冒,胸膛像要爆炸似的难受。吕光见时机已到,对士兵们叫道:“你们去把长公主请来!”ฤทธิ์ ของสุรานั้น ทำให้ท่านกุมารชีพลิ้มรสอย่างทรมาน เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมายังไม่เคยสัมผัสสุรามาก่อน นายพลเจียนเฟยก็รินเพิ่มให้ดื่มอีก รวมถึงเหล่าทหารนายกองคนแล้วคนเหล่าทยอยมากรอกเหล้าใส่ปากท่านกุมารชีพ จนท่านรู้สึกปวดศีรษะเหลือทนจนแทบระเบิด แม่ทัพหลวี่กวางเห็นว่าโอกาสมาถึงแล้ว จึงสั่งให้ทหารไปเชิญองค์หญิงจั่งเข้ามาในห้อง
|
|
公主被带了进来,吕光指着公主向罗什挑逗。其实,这时的罗什已经什么也听不进去了,他只是难受地用手抱着头.可怜的公主也茫然不知所错。 องค์หญิงจั่งถูกนำตัวเข้ามาในห้อง แม่ทัพหลวี่กวางชี้ไปที่องค์หญิงจั่งเพื่อยั่วเย้าท่านกุมารชีพ แน่นอนทีเดียว ยามนี้ท่านกุมารชีพไม่สามารถรับรู้อะไรอีกต่อไป ท่านเอาแต่กุมศีรษะอย่างปวดร้าว สงสารก็แต่องค์หญิงจั่งที่ประทับอยู่เคียงข้างไม่ทราบจะวางตัวอย่างไร
|
|
过了不久,罗什终于抵抗不住酒性,无力的倒在桌子上,昏睡过去.吕光命人将罗什与公主一起关在一间密室里,自己则带者部下,得意地离开,又去寻欢作乐了。 เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ท่านกุมารชีพทนพิษฤทธิ์สุราไม่ไหว ล้มฟุบลงกันโต๊ะอย่างสิ้นเรี่ยวแรงเมาพับหลับไป แม่ทัพหลวี่กวางให้ทหารนำท่านกุมารชีพกับองค์หญิงจั่งขังอยู่ในห้องลับเดียว กัน แล้วแม่ทัพหลวี่กวางก็พาทหารจากไปหาความสุขภายนอกอย่างสมใจ
|
|
次日,昏睡了一夜的罗什睁开了眼睛.他发现这不是他的禅房,而是一个完全陌生的地方.他看到长公主坐在角落里低声哭泣,非常伤心.他再三问表妹后,才恍然大悟:“啊!天哪!我喝了酒,我违反了戒律。”悔恨与痛苦,一起向他袭来。วัน รุ่งขึ้น ท่านกุมารชีพที่หลับใหลตลอดคืน ลืมตาขึ้นรู้สึกแปลกใจที่พบว่าไม่ใช่กุฎิของท่าน และเห็นองค์หญิงจั่งทรงประทับกรรแสงอยู่มุมห้องอย่างเสียพระทัย สอบถามเมื่อรู้ความจากองค์หญิง จึงใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น “โอ้ อนิจจา อาตมาดื่มสุรา ละเมิดกฎวินัยเสียแล้ว “ ความสำนึกเสียใจและทุกข์ร้อนเอ่อประดังขึ้นมาในใจท่านโดยพร้อมเพรียง
|